Knallharde innlegg frå venstre side:
 

Av Gunnar Øyro

I DISSE OL-tider kan ein ikkje anna enn å undra seg over alle dei ulike idrettane som fins i verda. Idretter som du knapt hadde høyrt om, kjem no fram frå gløymsla og dukkar opp på skjermen. Det er som om kvar mann skal ha sin idrett. Alle skal ha sin olympiske medalje. Dette, å få sine 15 minuttars berømmelse, og eit stykke gullforgylt metall til å hengja rundt halsen, det er sjølve fullendelsen av livet til ein olympier. Så kan resultata repeterast og rerfererast til i all evighet av allverdens Arne Scheiar som kan utenat resultatlistene frå ungdomskretsmesterskapet i skihopp i Granåsen 1982, og pauseresultatet mellom Shrewsbury og Reading i 2. runde i FA-cupen i 1968.

SÅ LA OSS DÅ slå fast at det å få ein olympisk medalje er ein menneskerett! Men både du og eg manglar enno ein slik. Til det er det enno ikkje nok idretter. Ergo må vi finna opp nye. Dette er ikkje så vanskelig som ein skulle tru. Det vanligaste er jo bare å finna opp ein ny distanse. Vi har alt både ein og to engelske miles, og snart vil vi nok få øvelsar som trekvart engelske mil på skøyter, tusen-og-ein meter løp, tusen-og-to osv. Med andre ord: Vi kjem langt med å triksa med dei øvelsane vi alt har. Stikkord her er variasjon og kombinasjon.

HINDER OG HANDIKAP:
Ein mykje brukt variasjon av ein øvelse er å laga hinder. Dei som ikkje er flinke nok til å hoppa høgt, springa fort, eller er sterke nok, finn opp idretter som er dønn like, bare med diverse hinder. Vi har hekkeløp for dei nestbeste sprintarane. Vi har 3000 m hinder for dei nestbeste langdistanseløparane, og for dei tredjebeste har vi kappgang -denne tvers gjennom tåpelige idretten som består i å koma seg fortast mulig fram på den seinast mulige måten. No er det ingen grenser for kor mange måtar det går an å hindra ein vanlig idrett, og dermed skapa ein ny. Det vanligaste er å hindra folk som spring: På TV har vi alt sett maraton for sjonglørar, for kelnerar osv. Monty Pyton innførte som kjent den berømte Silly Walk (feks. med eit hopp kvart tredje steg), og dette bør absolutt innførast på den olympiske menyen. Men også hopping kan og bør hindrast. Her er strikk eit nyttig hjelpemiddel som gir nye og morsomme idretter som strikkhopping. Her tenkjer eg altså ikkje på den gamle varianten med å hoppa utfor bruer ol. med strikk, for den hadde vore mykje morsommare utan strikk, men på øvelser som strikklengde og strikkhøyde osv. Andre strikkøvelsar som strikksykling, strikkspyd og strikkslegge bør kunna bli populære øvelsar. Likeeins kan vekter nyttast som hinder. Kva med vekthøyde, eller kanskje vektfotball? (Eller blir det for likt bedriftsfotball?) Elles vil mange huska med glede Kirkvaag-Lystad-Mjøen si nyvinning rustningskappløp (løp med rustning).

MENS VI SNAKKAR om Pyton, så huskar kanskje mange 100m for folk utan retningssans, maraton for inkontinente (stadig pissetrengte) og ikkje minst fotballkampen mellom tyske og greske filosofar. No er vi inne på handykappidrett, og her er variasjonsmulighetene mange. Det har td. undra meg at mange vanlige handikapp ikkje får vera med i handikap-OL. Kor mange fins det td, som manglar ein arm egentlig? Det er vel langt fleire av oss som er litt for feite, litt for late, som ikkje bryr oss og som ikkje forstå vitsen med å konkurrera i det heile. Vi vil også ha våre olympiske greiner! Og korfor er det bare dei som trenar som får vera med? Dette med trening er egentlig juks på linje med dop og høgdehus. La oss derfor forby trening, for då vert idretten meir demokratisk. Ein måte å gjera dette er å innføra Tommyball, for i denne greina vert reglane til under veis.
Kasting, skyting, trilling og sputting

DET ER IKKJE ENDE på ting som kan kastast. Frå før har vi kuler, ballar diskosar, sleggjer og spyd. Så har det kome til mjølkespann, dartpiler, hestesko, egg, slukar (dette kallast casting) og ikkje minst (!) dvergar. Her er det bare å gå i skap og boder og henta nye ting til å kasta. Til saman bli det søppelkasting, noko vi nordmenn alt er verdsmestrar i, eller om vi kombinerer med eting, kan det bli oppkast, noko vi også skulle vera godt trente i. Vi kan også senda ting avgårde som sklir (steinar som i curling) eller rullar (som i bowling) Og som om ikkje det er nok, kan vi sputta ting (morellsteiner td.). Går vi lei av å kasta og trilla og sputta kan vi gjerne slå på ting. Baseball, krokket, golf og tennis eksempel på det. Folk har forsøkt seg med ekte vare i badminton (kyllingar td.) men det vil eg ikkje anbefala! Prøv heller sprettballar. Eg har sjølv testa ut sprettballkrokket, og kan anbefala det på det varmaste. Andre krokketvariantar, som fjærekrokket og terrengkrokket er også bra. Det er heller ingen grenser for kva vi kan skyta på: vanlige blinkar, ballongar, løpande villsvin, knoppar, (dvs. knoppskyting), og den eldste skytesporten av dei alle, nemlig på løpande mennesket (såkalt kroppskyting) slik vi ser det i de nye militære femkampen (sjå kombinert nedanfor)
Kombinert

HVIS oppfinnsomheten tar slutt i å variera enkeltidretter, er det enno uante muligheter i kombinert! For alle desse merkeleg tidtrøytene kan kombinerast med kvarandre, enten to og to eller fleire (femkamp, sjukamp tikamp osv.) så får vi tusenvis av nye idrettar, og tusenvis x 3 nye medaljemuligheter. Frå før har vi skiskyting, kombinert og alpinkombinasjonen, men her er det bare å bruka fantasien. Kva med hoppskyting: skihopping og skyting samtidig? Det ville sikkert bli ein publikumstreffar, bokstaveleg talt. Eg vil også slå eit slag for å kombinera dei mjuke og dei harde sidene til utøvarane - for vi vil jo ha heile menneske, vil vi ikkje? Derfor foreslår eg lukeboksing (boksing og luking - med same hanskar selvfølgelig), ludopadling, skibaking, 100m hekleløp og 20 km kappsang. Det er etterkvart kome nye variantar av dei gamle femkamp etc. idrettane. Vi har fått moderne femkamp med ridning osv, og snart kjem det nok moderne tikamp. Nato har innført moderne militær femkamp som består av øvelsane bombing frå stor og lav høgde, snikskyting med og utan utarma uran og sprenging av sivile mål.
Sær-OL

OM heller ikkje dette er nok, så må vi innføra fleire OL for bestemte grupperingar som elles ikkje har så lett for å få medaljer. Vi har alt handikap-OL, og vi har nevnt fotball for filosofar. Dei bør jo ha sitt eige OL også. Andre forslag er: OL for svenskar, tapar-OL og politikar-OL. Eg ser for meg øvelsar som td. politisk femkamp: smisking, kverulering, lyging, fusking, og babling. Og her skulle vi ha gode muligheter lokalt!

SJØLV har eg tenkt å melda meg på i OL for furtne førtiåringar (OFFF!), i greina sleivspark. Til deg som tar ut laget: Sjå på websidene mine på "go.to/oyro".

Med Olympisk helsing

© Gunnar Øyro